“Slow down and enjoy life. It’s not only the scenery you miss by going fast, you also miss the sense of where you are going and why” ~ Eddie Cantor ~

‘Vertragen’ was het advies van mijn coach. “Als je vertraagt, kom je sneller bij je doel.  Hoe sneller je wil, hoe langzamer het zal gaan. Je blokkeert zelf het proces”. Slik. Die boodschap had ik de laatste tijd via verschillende kanten vaker gehoord. Bijvoorbeeld via

de nieuwsbrief van Karianne Schippers met deze spreuk erin: ‘Als je een mooi zaadje hebt gepland moet je het water en licht geven en niet steeds opgraven om te kijken of het al een plantje is’.

Ook via een persoonlijke intuïtieve boodschap die ik gewonnen via twitter. En ook deze boodschap was niet mis te verstaan: doe rustig aan en geniet, je hebt het verdient

Als je via diverse kanalen vaker dan 2x dezelfde boodschap ik korte tijd krijgt, dan kan het geen toeval zijn. Misschien moet ik er nu toch maar iets mee doen. Ik mag uit de vijfde versnelling naar de 1^e of de 2^e gaan. Dat is lastig! Ik schreef in eerdere blogs al over het belang van stilte en rust en over anders kijken naar de tijd.  Maar écht vertragen, dat is andere koek.

Van de coach kreeg ik onder andere de oefening om 2x per dag 5 minuten achteruit lopen. Wat een kwelling 😉 Probeer het eens voor de gein, dan snap je wat ik bedoel. Je lijf en je hersenen snappen er niets van. Het is bijna tegennatuurlijk omdat we altijd zo naar voren zijn gericht.

Mijn tempo ligt over het algemeen hoog. Als ik iets wil, dan bijt ik mij erin vast. De plannen, ideeën en dromen die ik heb, wil ik gelijk mee aan de slag. Soms duurt het mij veel te lang en ga ik het zaadje weer opgraven. Het goed opbouwen van een eigen bedrijf duurt een aantal jaar en ik wil het na 6 maanden al kant en klaar hebben. Ik geloof dat ik het mijzelf best lastig maak af en toe.

Gelukkig was daar de mei vakantie. Niet dat ik de hele vakantie achteruit ben gaan lopen. Althans niet letterlijk. Figuurlijk heb ik wel de versnelling terug geschakeld. De zon scheen lekker en dat maakte het wel makkelijker. Ik heb de strandtas gepakt en we zijn naar het favoriete speeltuin gegaan. Ik lag in het gras, m’n wintervoeten genoten van de aanraking van het jonge gras. De kids speelden in de zandbak, de zon scheen en ik genoot. Langzamer dan dit kon het niet.

Vanuit deze rust borrelen de ideeën in mij op en schreef ik diverse blogs voor later gebruik. Ik nam mij voor om stap voor stap te gaan in het proces en dat plantje gewoon eens lekker te laten groeien in z’n eigen tempo. Mij focussen op de stappen en niet op het resultaat. Als je focus ligt op je droom, kan het ook verlammend werken: ‘hoe kom ik daar?’ Het pad ligt gewoon voor je. Door er niet doorheen te jakkeren maar onderweg ook te genieten en om je heen te kijken maak je er een mooie reis van. De bestemming, daar kom je vanzelf wel.

Wat mij nog meer helpt om te vertragen is dit:

• Mijn ideeën en plannen ontleden in stap-voor-stap acties en in een (jaar)planning zetten
• In de natuur zijn zoals tuinieren, wandelen, blote voeten in het zand of gras
• Hardlopen tot het moment dat je hoofd leeg raakt en je alleen je ademhaling en de voetstappen hoort
• Met mn (kleine) kinderen spelen in hun tempo zonder op de tijd te letten.
• Een boek lezen, muziek luisteren of een film kijken.

Wat heb jij nodig voor meer succes, vertragen of misschien juist versnellen?

Op welke gebieden van jouw leven zit je in de hoogste versnelling en mag het ietsje minder zijn?

Wat zou deze lagere versnelling je kunnen opleveren?

Ik lees je reactie graag onderaan mijn blog.